bucolisch noch arcadisch

Tytere, tu, patulae recubans sub tegmine fagi


De cycladen, we hoorden ze,

De vijgeboom, we zagen zijn oude stam

De olijfboom wekte onze aandacht

Maar hier liggen we onder een wilgeboom


Het water aan onze voeten stil en roerloos,

Af en toe duikt een karper op

Vliegt ergens een vogel op,

Klinkt de schreeuw van een andere


De polder ligt er verzadigd bij

De tarwe tussen groeien en rijpen

Van garven geeft het al die gouden tint


Een glaasje wijn brachten we mee

En wat lectuur maar voorts praten we

Delen we zacht onze gedachten

Proberen we de stilte te voelen


Een uiltje vangen uit het zicht

Tussen het hoge riet, onder de oude stam

Brengt ons tot tere gedachtjes


Over een wereld in rust

Ver van het gejaag, het duivelstoejagen

Het verwerven en veroveren

Juist hier en nu


Morgen vangen we onze jacht weer aan

In het leven van elke dag

Maar nu, als eens de jonge herder

Genieten we van de rust

Bucolisch noch arcadisch

Gewoon nu en alles bedwelmend


Reacties

  1. Mooi gedicht, al heb ik een aantal woorden moeten opzoeken.

    K.m.T.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik krijg die vraag wel eens vaker, zoals toen ik het over de koontjes had in een ander gedicht, nu zal het misschien duivelstoejagen zijn. Het is een woord dat ik ooit eens las in een Nederlands jongensboek en ik vond het een mooi beeld van hoe we soms anderen voortdurend aanjagen meer en sneller te doen doen. Soms is dat nodig, maar doorgaans is het een vorm van ijdelheid, die de samenwerking noch de kwaliteit van het werk ten goede. Ook de garve klonk ergens in mijn oren, toen ik het gedichtje schreef. Weet u, het schrijven van teksten gebeurt in een soort bewustzijnstoestand die niet altijd op zoeken van het mooie woord gericht is, maar op een samenspel van ervaring en bewust herbeleven van wat ons goed is bevallen. Of goed zou kunnen bevallen. Dat we dit ongeneerd meedelen aan een publiek dat we maar heel beperkt kennen, is niet helemaal waar, omdat we niet per se weten of men het zal het weten te waarderen. Nu goed, soms krijg je wel eens een reactie van mensen die vinden dat het nergens over gaat, terwijl het wel degelijk een poging is dat veld tussen twee of meer personen die om elkaar geven, af te tasten, niet het objectief verifieerbare, maar dat wat het doet, met de een en met de ander. Ergens speelt in mijn hoofd een poging om aan het Hooglied nog eens iets te doen, een nader tot u, bijvoorbeeld. Maar ja, dat hangt af van de mogelijkheden die zich aandienen. In elk geval een hartelijke groet, anonieme correspondent(e)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts