De Wereld draait door

Hans Keilson

Een honderdjarige in de studio, die praat over zijn boeken en die zich geen aura van miskenning of heldenmoed laat aanmeten, het wekte onze verbazing. Wie is die man, die nu plots in New York tot de auteur, minstens een van de auteurs van de 20ste eeuw wordt gerekend? Een boeiend en onverwacht moment, een gelegenheid ook om vast te stellen wat goede televisie kan zijn, een opening bieden voor fenomenen, gebeurtenissen en inzichten die nog geen algemene erkenning of betekenis hebben. We vinden onszelf zo graag gebeten om te weten, maar de waarheid is dat we ons niet graag van ons a propos willen laten afbrengen.

Tot nog toe was de man mij onbekend, maar het verschijnen en de manier waarop hebben me wel voor hem ingenomen. Of ik zijn geschriften in handen kan krijgen, weet ik nog niet, maar we kijken er wel naar uit. Zou ik dan meesurfen op een hype? Misschien wel, maar in deze was er een televisiemoment, een gesprek met een oude man, die zich liet kennen als nederig en toch zelfbewust man, nederig, ten aanzien van de goede fortuin, zelfbewust tegenover de verwachtingen over Nobel- en andere prijzen. Hoevelen onder ons zouden er dan niet zijn, die ook iets te melden hebben, maar niet passen in een televisieformat? Het is wellicht het verschil tussen De Laatste Show en DDWD.