Voor Nerds en techneuten

Lezersbrief

Gedachtenloze hypocrisie van een parlement

Het Vlaams parlement doet er goed aan bezorgdheid aan de dag te leggen voor het tekort aan mensen met een technische en technisch-wetenschappelijke opleiding. Maar tegelijk wil men een specifieke en goed doordachte onderwijsvorm, het TSO verder afbouwen en de onderbouw van wiskundig en natuurkundig basisinzicht verder op de helling zetten. In wezen is de contradictie die het beleid laat zien glashelder en daarom zeer betreurenswaardig: men wil mensen die er de zin toe hebben op verschillende niveaus van kennen en kunnen voor technologie winnen en dat terwijl men veel, zo niet alles doet om de betrokkenen, leraren wiskunde op de eerste plaats te ontmoedigen. Maar, anders dan men vaak denkt, kunnen aardrijkskunde en geschiedenis, mits goed gegeven, ertoe bijdragen dat studenten kiezen voor een gedegen studie technologie. Als men eerlijk is, zal men moeten toegeven dat de kennis van aardrijkskunde, waarin de uitbouw van het wegennet en exploitatie van grondstoffen vaak als lijstjeskennis beschouwd wordt, zelden tot inzichten over het onvoorstelbare vermogen tot innovatie aanleiding geeft. Idem voor geschiedenis, de politieke, de geopolitieke benaderingen ten spijt blijkt dat men zelden echt aanzetten geeft tot inzichten over de implicaties van bepaalde ontwikkelingen. Algemene kennis kan echt wel de honger naar technologische vorming opkrikken, maar dan zal men liefst niet het gros van de hedendaagse (vlaamse) auteurs of liedjesmakers erbij halen. Ook de media hebben hier een belangrijke rol te spelen, want vandaag is het bouwen van bruggen of het vermogen om problemen op te lossen, nieuwe materialen te maken, zoals bakeliet etc tot stand zijn gekomen... dat alles gaat ten onder in soms tenenkrullende documentaires over allerlei vormen van ondergang en grote gevaren.
Als Timothy Garton Ash vaststelt dat er in de VSA veel aan het verslommeren en verkommeren is, dan heeft dat te maken met een nefaste houding tegenover onderwijs, niet enkel van tieners, maar helaas van de gehele samenleving. Ook Frank Furedi en Richard Sennett komen tot inzichten van deze aard, maar we verwarmen onze geest liever aan het werk van Richard Florida over de innovatieve sfeer van de stad of John Rawls en anderen die menen dat capabilities volstaan, dat is, netwerken uitbouwen, zich charmant voordoen en doen alsof men iets begrijpt… Laten we eerlijk zijn en toegeven dat nogal wat luitjes die sociologie, geschiedenis, letteren studeren, pedagogie ook in wezen het belang en gewicht van technologie en wetenschappen in de universele geest, voor de uomo Universale minstens zo belangrijk is als de kennis van Zeno of Marcus Aurelius. Meer nog, hun angst, afgrijzen en afgunst drijven hen naar de alfawetenschappen, waar ze zonder ooit nog met een chemische formule of wiskundig inzicht geconfronteerd te worden, kunnen denken tot een beter begrip te komen. Ook een historicus hoort meer te vernemen van de ontwikkeling van wetenschappelijke inzichten, maar de historicus (m/v) die het over verwondering voor het verleden, voor Simon Stevin of Georges Lemaitre durft te hebben, die gedraagt zich niet wetenschappelijk. Wie zal dan overdragen hoe kennis geleidelijk tot stand kwam, vaak na veel bloed, zweet en tranen? Darwin is bijzonder, maar zijn kapitein, die de kaarten van Zuid-Amerikaanse kusten verder verbeterde evenzeer. Maar, helaas, om dat laatste te begrijpen zal iemand toch ook de uitdagingen aan een zeevaarder gesteld onder ogen moeten zien… en dus bewondering opbrengen voor de geostationaire satelieten.
In deze zin is de zoektocht en derhalve de redactie van een resolutie over technologie een hypocriete betrachting voor wie intussen het belang van de innovatieve kracht van het klein- en middenbedrijf voortdurend onderschat, voor wie opleidingsvormen een doel op zich zijn om gelijkheid te realiseren in plaats van instrumenten tot menselijke en persoonlijke ontplooiing.
We hopen dat dit debat echt leiden kan tot een minder pedagogische en ideologisch geladen onderwijspolitiek, maar vrezen een verdere afbraak van het onderwijs als (jacobs-)ladder voor de jongere om uiteindelijk boven het maaiveld, boven de hoofden hun verbluffende verworven kennis en mogelijkheden te realiseren. Het gaat om meer dan excelleren, het gaat om een breed gedragen meesterschap en vertrouwen dat we een goede brug over dokken bouwen kunnen.
Werkelijk, wie alle info inzake onderwijsbeleid volgt en dan deze resolutie in het vizier krijgt, die verslikt zich in de ochtendkoffie. Maar de angst van de intellectueel blijkt telkens weer zonneklaar, want wanneer Jean-Paul van Bendegem zijn boekje Hamlet en entropie publiceert is de aandacht van de verzamelde media net iets meer dan nihil, maar totaal onvoldoende om er een issue van te maken. Veiligheid in het verkeer, gezond leven en rookvrije cafés? Wat u maar wil. Aardappelen telen om lijm te maken? Ho maar, dat kan niet, dat mag niet, dat zal niet gebeuren. Die ingesteldheid zet geen zoden aan de dijk, in geen 100 jaar.
Bart Haers

Reacties

Populaire posts