zintuigen

’t Spiegelpaleis

Telkens je naar me kijkt

Vorsend en peilend mijn gedachte

Mijn gevoel of welbevinden

Zie ik een glanzende spiegel

Kijk je plagend, uitnodigend,

Dan bewegen je mondhoeken

Voorbij de spiegel kom ik niet

Staar je verwonderd

Kan ik slechts je blik volgen

Maar wat je grijpt

Verraadt slechts je kippenvel

De spiegel blijft opaak

Tot je van liefde sprak

Toen trok op de mist

Verdween de film

Zag ik je ogen

En de ziel

Sinds ben je wel geen open boek

Maar je ogen kan ik lezen

Al blijft het wel

Een spiegelpaleis

Waar ik graag in verwijlen mag.

bArt