Hoop, vrede, welvaart
Kerst & Nieuwjaarswensen
Het was het jaartje wel, van een Arabische lente, eurocrisis en veel vragen over wat de toekomst brengen zal. En toch, met de Syriërs, Egyptenaren en anderen die stilaan aan de bewindvoerders duidelijk maken dat de tijden veranderen, maar die antwoorden met veel bruut geweld, met folteringen en alle truken van de foor, geloven we dat men de geest niet weer in de fles zal kijken.
Europa diende zich te verweren tegen scepsis, tegen ongeloof en onwil, maar wie zal nog geloven dat men zonder dat Europa in wording kan. Misschien zijn het muizenstapjes, maar toch, de Unie wordt sterker, nu nog zorgen dat de legitimiteit en het democratisch gehalte versterken.
België bestaat nog, tot vreugde van de een, tot afgrijzen van de ander. Maar er is een regering en die voert een beleid uit, waarover bij de verkiezingen van juni geen sprake was. Heeft het zin te blijven inhakken op de politici? Zij doen een hell of a job. Het is merkwaardig vast te stellen dat men, politici, opiniemakers, burgers voortdurend in de clinch gaan, terwijl we echt wel weten dat het enige wat van tel is, samen sterk te staan.
Het debat dat in de VS en Frankrijk op gang kwam en waarbij super gefortuneerden bereid waren meer belastingen te betalen viel uiteindelijk stil ten onzent. In dit land ontbrak het velen aan een begin van staatszin. Meer nog, een prominent politicus vecht de beperking van het bankgeheim aan. Zal men met zulke vertegenwoordigers naar de oorlog gaan? Goed, er is altijd het probleem dat men eigen belangen dient te verdedigen, maar in politicis moet men daar misschien voorzichtiger mee omspringen.
Men moet niet dromen van een nieuwe mens, die plots alle eigen wensen zou opofferen aan het algemeen belang, alleen al omdat het niet gezond zou zijn. Maar politici zouden toch moeten luisteren naar wat ook de laatste weken telkens weer te horen was: men wil dat de overheid bestuurt, maar de burger heeft ook eigen mature inzichten en wantrouwen, controle dienen op de echte inbreuken gericht te worden.
Vrede aan alle mensen van goede Wil? Sommigen vinden dit wat klef of erger. Maar iedereen hoopt toch maar stilletjes in vrede te kunnen leven, in vrede met zichzelf, in vrede met medemensen. Sommigen roepen op te strijden tegen Islamisering. Men kan beter strijden voor een betere verstandhouding. Als onze medemensen in gaan zien dat je hier een goed leven kan, dat je je ontplooien kan en daarbij de voordelen van een vrije samenleving ontdekt, kan dat de zogenaamde bedreiging tegengaan.
Daarom is het mijn overtuiging dat men tegen de "politics of fear" moet ingaan. Omdat de aarde ooit zal vergaan en het zonnestelsel ooit in een zwart gat kan verzeild raken, of nog; over 5 miljard jaar kan de zon plots tot een rode reus uitgroeien. Er zijn nog andere gevaren die ons bedreigen, waar we niet gek veel macht over hebben. De klimaatverandering waar velen ons voor waarschuwen is een permanent gegeven en inderdaad, de menselijke activiteit heeft daar invloed op gehad. Maar als we een leefbare aarde willen, zullen we daar dienen aan te verhelpen, aan het uitputten van de vruchtbare aarde, de regen- en andere wouden, de grondstoffen en de lucht die we inademen. Zorg om de aarde is iets anders dan voortdurend met angstaanjagende scenario's aan komen draven.
Vrede met de anderen is niet altijd eenvoudig, omdat we nu eenmaal altijd misverstanden veroorzaken. Zeker als we niet meer bereid zijn welwillend een debat te voeren, maar vooral de andere overtroeven en aftroeven.
2012 zal een boeiend jaar worden, waarin we nog meer en beter Europa krijgen en waar hopelijk enkele discussies op een redelijker toon gevoerd worden. Wetenschappelijk fundamentalisme is even erg als religieus fanatisme. Dus, dimmen maar, en ook wel eens luisteren naar het lied van de nachtegaal.
Beste wensen voor 2012
Bart Haers
Het was het jaartje wel, van een Arabische lente, eurocrisis en veel vragen over wat de toekomst brengen zal. En toch, met de Syriërs, Egyptenaren en anderen die stilaan aan de bewindvoerders duidelijk maken dat de tijden veranderen, maar die antwoorden met veel bruut geweld, met folteringen en alle truken van de foor, geloven we dat men de geest niet weer in de fles zal kijken.
Europa diende zich te verweren tegen scepsis, tegen ongeloof en onwil, maar wie zal nog geloven dat men zonder dat Europa in wording kan. Misschien zijn het muizenstapjes, maar toch, de Unie wordt sterker, nu nog zorgen dat de legitimiteit en het democratisch gehalte versterken.
België bestaat nog, tot vreugde van de een, tot afgrijzen van de ander. Maar er is een regering en die voert een beleid uit, waarover bij de verkiezingen van juni geen sprake was. Heeft het zin te blijven inhakken op de politici? Zij doen een hell of a job. Het is merkwaardig vast te stellen dat men, politici, opiniemakers, burgers voortdurend in de clinch gaan, terwijl we echt wel weten dat het enige wat van tel is, samen sterk te staan.
Het debat dat in de VS en Frankrijk op gang kwam en waarbij super gefortuneerden bereid waren meer belastingen te betalen viel uiteindelijk stil ten onzent. In dit land ontbrak het velen aan een begin van staatszin. Meer nog, een prominent politicus vecht de beperking van het bankgeheim aan. Zal men met zulke vertegenwoordigers naar de oorlog gaan? Goed, er is altijd het probleem dat men eigen belangen dient te verdedigen, maar in politicis moet men daar misschien voorzichtiger mee omspringen.
Men moet niet dromen van een nieuwe mens, die plots alle eigen wensen zou opofferen aan het algemeen belang, alleen al omdat het niet gezond zou zijn. Maar politici zouden toch moeten luisteren naar wat ook de laatste weken telkens weer te horen was: men wil dat de overheid bestuurt, maar de burger heeft ook eigen mature inzichten en wantrouwen, controle dienen op de echte inbreuken gericht te worden.
Vrede aan alle mensen van goede Wil? Sommigen vinden dit wat klef of erger. Maar iedereen hoopt toch maar stilletjes in vrede te kunnen leven, in vrede met zichzelf, in vrede met medemensen. Sommigen roepen op te strijden tegen Islamisering. Men kan beter strijden voor een betere verstandhouding. Als onze medemensen in gaan zien dat je hier een goed leven kan, dat je je ontplooien kan en daarbij de voordelen van een vrije samenleving ontdekt, kan dat de zogenaamde bedreiging tegengaan.
Daarom is het mijn overtuiging dat men tegen de "politics of fear" moet ingaan. Omdat de aarde ooit zal vergaan en het zonnestelsel ooit in een zwart gat kan verzeild raken, of nog; over 5 miljard jaar kan de zon plots tot een rode reus uitgroeien. Er zijn nog andere gevaren die ons bedreigen, waar we niet gek veel macht over hebben. De klimaatverandering waar velen ons voor waarschuwen is een permanent gegeven en inderdaad, de menselijke activiteit heeft daar invloed op gehad. Maar als we een leefbare aarde willen, zullen we daar dienen aan te verhelpen, aan het uitputten van de vruchtbare aarde, de regen- en andere wouden, de grondstoffen en de lucht die we inademen. Zorg om de aarde is iets anders dan voortdurend met angstaanjagende scenario's aan komen draven.
Vrede met de anderen is niet altijd eenvoudig, omdat we nu eenmaal altijd misverstanden veroorzaken. Zeker als we niet meer bereid zijn welwillend een debat te voeren, maar vooral de andere overtroeven en aftroeven.
2012 zal een boeiend jaar worden, waarin we nog meer en beter Europa krijgen en waar hopelijk enkele discussies op een redelijker toon gevoerd worden. Wetenschappelijk fundamentalisme is even erg als religieus fanatisme. Dus, dimmen maar, en ook wel eens luisteren naar het lied van de nachtegaal.
Beste wensen voor 2012
Bart Haers
De geest in de fles kijken. Mooi, die kende ik nog niet, bedankt.
BeantwoordenVerwijderenDe geest zat op het netvlies, mijn waarde, en als we de media geloven, kunnen zij de zaak recht trekken. Maar ja, u wil dorre taal en zonder verrassingen.
BeantwoordenVerwijderen