Neen aan de snelheidsduivels, maar dan?

De snelheidsduivel

bestrijden

Minister Ben Weyts doet veel en vaak is het zo goed dat we het niet merken, maar op een paar punten kan men wel van mening verschillen. Over het Offerfeest is al veel gezegd, maar ik denk dat men Dierenwelzijn te hoog inschat. Voor wie mij nu beschuldigen wil van wreedheid en ongevoeligheid, moet bedenken dat wat men nu Dierenwelzijn noemt in wezen een vrij extreme en onredelijke attitude verraadt.

Leed mag men dieren niet aandoen, dat zal wel, maar we leven in een symbiotische relatie met hoevedieren, terwijl sommige mensen wel eens meer emotioneel verbonden zijn met dieren dan met mensen. Moeten we dat normaal of zelfs maar wenselijk vinden; er bestaat een lange traditie van misantropie, dat spreekt, maar de emotionele attitude waarbij men dieren die we kweken voor de slacht niet onverdoofd mag slachten, zelfs niet zouden mogen slachten, kan men best bedenkelijk vinden.

Gaia heeft een agenda en het is de mijne niet. Maar als die beweging een redelijk debat onmogelijk maakt, dan moet men wel weerwerk bieden. Ben Weyts gaat te ver mee in deze. Overigens is er wel degelijk een cultureel probleem, want wat moeten joodse mensen doen, die bijna net zo geseculariseerd zijn als wij maar een bepaalde traditie willen hoog houden? Als ritueel slachten niet meer mag, waar zullen zij heen gaan. Het punt is natuurlijk dat men wetenschappelijk onderzoek aanhaalt om het rituele slachten als niet modern af te wijzen, terwijl men daar bedenkingen bij moet kunnen hebben. De traditie van het lam of het schaap te offeren en runderen voor regelmatige consumptie ook volgens bepaalde regels te slachten, heeft overigens een voordeel, dat de afhandeling en verwerken niet in zo een massale hoeveelheden kan als nu in onze slachthuizen gebeurt. Natuurlijk moet men niet per se beginnen met runderstallen voor een paar duizend beesten - er bestaan al varkensstallen van die omvang dacht ik. Maar we zijn zelf ook wel een beetje schuldig omdat we de steevast de laagste prijs zoeken om allerlei redenen te weinig van het rund of varken willen opeten.

Ik zou het hebben over de snelheidsduivels die men bestrijden moet. Het maakt mij boos, want wie regelmatig op de weg is merkt dat het allemaal, gezien de massaliteit vrij vlot verloopt. Moet men dan streven naar perfectie en totale veiligheid? Eerlang zal de discussie wellicht verleden tijd, zijn als we allemaal met zelfrijdende voertuigen leiden en van alles kunnen doen behalve op de weg hoeven te letten.

Streven naar absolute veiligheid is gegeven de aard van het beestje, wij mensen, een nogal hoogmoedige gok. Maar bovendien blijkt telkens weer dat de idee dat de snelheid beperken zomaar tot betere resultaten leiden zal, tot frustratie en woede aanleiding geeft. Ik merk op sommige wegen chauffeurs op die zelfs over de witte lijn gaan om trager voertuig voorbij te gaan.

Er is ook een ander probleem, denk ik, dat veel dieper graaft in de kloof die bestaat tussen verkeersdeskundigen en het klootjesvolk. Juist, ik gebruik die term omdat bijvoorbeeld de Standaard telkens weer weet te vertellen dat wij niet kunnen rijden. Nog eens, ongelukken moet men vermijden, maar niemand kan zich zo machtig wanen dat men elke chauffeur in de hand zal houden. Overigens zijn er die menen dat een snelheidboete een belasting op snel rijden is.

Bijkomend blijft de vraag hoe de minister en de experten tegen ons rijgedrag aankijken:

1° de meeste mensen zouden alleen rijden om tweehonderd meter verder om brood te gaan. Anderen zouden dan weer hoogstens vijf km verder rijden, terwijl de immense stromen van auto's wel degelijk van Oost naar West gaan, van Kortrijk naar Haasrode om maar iets te zeggen. De autowegen laten lang niet altijd toe 100 te rijden, laat staan 120, maar des avonds kan dat perfect.

Dat men in dorpskernen vijftig km/h oplegt, daar valt iets voor te zeggen, maar wat de heer Watteeuw uitvreet in Gent, legt enorm veel druk op bezoekers. 30 km/h in de stad? Want mensen gaan om vele redenen de weg op en noch de minister noch de experten hebben er iets over te zeggen, dacht ik.

2°) vele mensen steken vaak tijd in hun verplaatsingen, dus niet enkel woon-werkverkeer maar vinden het lastig te verstouwen dat waar het verkeer minder dicht is de toegelaten snelheid tot 70km/h beperkt te zien. Alsof alle automobilisten snelheidsduivels zouden zijn.

Het moet geen wet worden dat op alle gewestwegen de snelheid tot 70km/h beperkt wordt. Het is namelijk onredelijk aan te nemen bestuurders van auto's vanzelfsprekend snelheidduivels zouden zijn - of zich asociaal zouden gedragen. Onredelijk en tegen de geest van de rechtsstaat, waarbij de overheid wetten uitvaardigt in goed vertrouwen, redelijke instrumenten hanteert, proportionele technologie om vergrijpen vast te stellen en vervolgens, als er door schuldig verzuim of overdreven en vooral onaangepast rijgedrag mensen zwaar verwond worden of van het leven beroofd, dan moet de politierechter of eerder een correctionele rechter de feiten onder ogen zien en tot een oordeel komen.

Na een ongeval zonder schuld heeft het mij en mijn advocaat de nodige tijd gekost om de gedeelde verantwoordelijkheid om te zetten in schuld voor de tegenpartij. Natuurlijk, ook de tegenpartij was ervan overtuigd dat ik minstens gedeelde schuld droeg; het politieverslag maakte duidelijk dat ik de auto had zien aankomen om een smalle geasfalteerde straatweg en dat ik opzij was gegaan, tot bijna tussen de bomen. Maar de tegenligger had er geen zin in en reed me vol aan, frontaal aan de linkerzijde. Een nacht observatie in het ziekenhuis viel me ook nog te beurt.

Men dient dus een betere juridische afhandeling te verzekeren en wie echt in de fout gaat, drankmisbruik en gevaarlijk rijgedrag, onaangepast rijgedrag kan men vaststellen. De snelheidbeperking houden op 90 km zou een blijk zijn van vertrouwen in de burgers die van de weg gebruik maken en passende vonnissen voor wie zich gevaarlijk gedraagt, mogen best meer aandacht krijgen. Overigens bestaat er altijd nog een breed gebied waar bestuurders geen fout maken en toch in problemen kunnen raken of het net kunnen vermijden. Hoe ver kan men gaan inzake verkeerspreventie? Letterlijk betekent dat dan ook dat men voorkomt dat mensen de weg opgaan. De kusthoreca zal lachen.

Zoals Professor Paul Frissen schreef moet de overheid niet alle mogelijke middelen inzetten om volkomen veiligheid te bereiken. Dat is niet alleen onmogelijk, maar de schade aan de samenleving als politieke gemeenschap kan men moeilijk becijferen. Vertrouwen is goed en vaak goed genoeg. Natuurlijk zal een bestuurder zich verantwoordelijk en gedisciplineerd gedragen. Maar net dat lijkt sommige politierechters te ontgaan en experten die bij elke gelegenheden ons komen vertellen dat we lompe vlegels zijn. Ik ben geen lompe vlegel en de meeste mensen die ik ken evenmin. Dus moet de minister ook op dit terrein enige bescheidenheid aan de dag leggen. Vooral om meer redelijkheid is het te  doen, want als je twee uur nodig hebt om veertig km te rijden omdat de snelheidsbeperkingen zo laag blijken, wekt dat niet enkel ergernis. Maar goed, wie die ene weg, de havenweg tussen Meulestede en het rondpunt vier km verder kent, merkt dat er doorgaand verkeer is, maar er wonen ook mensen. Dus kan ik die beperking wel enigszins begrijpen, maar als ik zie dat in Evergem de weg van Sleidinge naar Evergem en zo verder naar de kruising met de R4 slechts voor de helft een snelheid toelaat tot 70 km, dan wordt het wel lastig. Maar ik woon er niet. En toch, ik zou de N9 kunnen kiezen en de R4, maar dat betekent vele kilometers meer afmalen. Maar ook de R4 (2 x 2 rijstroken) zou dus onder de regel vallen? Nu is het immers 90 - op bepaalde gedeelten - wat immers niet aangeraden zou zijn. Mogen we ons nog vlot verplaatsen zonder onszelf of anderen in gevaar te brengen?

Bart Haers